ยังตะกายว่ายวงวัฏสงสาร
ย่อมพบพานมารจิตเป็นนิจสิน
มีทั้งชื่นขื่นวิญญาณ์น้ำตาริน
ไม่หมดสิ้นดินกลบจึงจบลง
ทางสายกลางวางไว้ใสพิสุทธิ์
จะยื้อยุดฉุดใจห่างใหลหลง
ไม่ดีใจในสมหวังดังจำนง
ไม่พะวงหลงเศร้ายามเฉาใจ
อันทุกสิ่งจริงแท้แค่ใจแต่ง
ย่อมเว้าแหว่งแกว่งปัดสะบัดไหว
ตามแต่จินต์ถวิลหวังได้สั่งไป
เป็นเงื่อนไขให้ทำเหมือนกรรมพา...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
