...มิต้องท้อ เดี๋ยวจบ ไม่พบก่อน
อย่าเริ่มล้า แต่งกลอน ตอนมากเหมือน
ยามที่เรา เคยชื่น ค่ำคืนเยือน
มีดวงดาว ล้อมเดือน เป็นเพื่อนชม...
...ล้า.. อย่าลืม ปลื้มกัน อย่าฝันหาย
แล้วพี่ชาย โปรดอย่า ลืมมาห่ม
ด้วยกลอนหวาน สานถัก เพิ่มรักพรม
ค่ำคืนไหน ไร้สม ขื่นขมพาน...
...ตอนใกล้รุ่ง ท้องฟ้า นภาสวย
สงบด้วย คล้ายหวัง แกล้งสั่งผ่าน
ให้รำพึง ภาพพจน์ จรดกานท์
รองเป็นฐาน ปรางรัก ประจักษ์จินต์...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
