ใครนะช่างใจดำมาทำน้อง
ให้หม่นหมองทุกวันจนหวั่นไหว
ลองรักดูให้เห็นจะเป็นไร
มองหาใครช่วยปลอบชอบหรือคุณ?
หากจริงใจต่อเขาอย่าเศร้าสร้อย
ขอจงคอยเถิดหนาอย่าว้าวุ่น
ถ้าเคยร่วมบุพเพไว้เป็นทุน
คงเป็นบุญบรรจบจึ่งพบกัน
อย่าตีตนก่อนไข้จนไหวหวั่น
จงรอวันข้างหน้าแม้ฟ้ากั้น
รักคงจะหอมหวานเมื่อนานวัน
สรวงสวรรค์นั้นคงน้อมลงมา
ปลูกรักไว้ไกลตาจงกล้าสู้
แล้วจะรู้รักจริงนั้นยิ่งจ้า
เจิดจำรัสประภัสสรมิรอนรา
อยู่ใต้ฟ้าเดียวกันจงมั่นใจ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
