เช้า..วันใหม่กับหัวใจดวงเก่า
ช่างเงียบเหงาเศร้ามากกว่าวันไหนไหน
เฝ้าถามตัวเองว่าวันนี้ฉันจะเป็นใคร?
เพื่อจะได้ใช้ชีวิตให้หมดไปอีกวัน
สาย..แล้วหรือนี่?
ช่างเร็วรี่จริงหนอเวลาพาห่างฝัน
ก่อนเคยมีเธอเคียงข้างไม่ห่างกัน
จากวันนั้นแต่ไม่มีวันนี้ฤดีพี่ตรม
บ่าย..คล้อยเมฆฝนลอยต่ำ
เฝ้าตอกย้ำถึงน้ำคำที่ทำให้ขื่นขม
ใจเจ้าเปลี่ยนเวียนไปมาดั่งว่าลม
คอยทับถมจมบ่วงในห้วงกาล
เย็น..ชื่นฉ่ำกับน้ำฝน
จากเบื้องบนไหลหล่นมามหาศาล
ไหลออกมาให้พอน้ำตากับคำสาบาน
ที่เป็นเพียงแค่ลมผ่านจากปากของเธอ
ค่ำ..แล้วแก้วตาจะเป็นไฉน?
หรืออยู่กับใครที่มอบหัวใจมาเสนอ
เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนเล่ากับใครที่เฝ้าเจอ
ใช้ชีวิตอย่างนี้มาเสมอ..ไม่เบื่อบ้างหรือไร?
"เฮ้ย!!เบื่อจริง..เช้าอีกแล้ว"
blues
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
