วันแม่หวนอีกครั้ง ยังจำ
ข้าวที่ป้อนเป็นคำ ลูกนี้
ยังซาบซ่านหวานล้ำ หยาดหยด
เกินจักหาใดชี้ เอ่ยอ้างแทนนา(๔๗๗)
หากแม้นแม่อยู่รู้ เรื่องราว
ฟ้ามืดมิดคงพราว แจ่มฟ้า
ยามเจ็บป่วยทนหนาว แม่กอด
อบอุ่นใดในหล้า ไขว่คว้าไม่มี(๔๗๘)
สิบสองมองแต่เถ้า ธุลี
แม้ผ่านผันพันทวี ยังสู้
ด้วยคำสั่งสอนมี ของแม่
ฝังจิตคิดกอบกู้ สิ่งแท้ควรจำ(๔๗๙)
ระลึกถึงแม่นี้ ทุกวัน
อาทิตย์จวบถึงจันทร์ ไม่เว้น
แม่สถิตย์ในใจฉัน ทุกเมื่อ
ขอแม่จงอย่าเร้น อยู่ด้วยลูกเทอญ(๔๘๐)