[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพ์วาส]

ตัวฉัน : นัยน์ตา : มองหาสิ่งใด


ลมระบัดพัดกรายสายยูหมุน
แสงแดดอุ่นกรุ่นไม้ที่ในสวน
ม่านไหวพลิ้วปลิวไหว – นัยน์ตานวล
มองทบทวนครวญนิ่งถึงสิ่งใด

ณ ราวฟ้าว่าคน คนนั้นอยู่
ในหนึ่งผู้ดูดายสุดสายไหน
คนรักเราเขาอื่นกับหมื่นใคร
เขาคนใดใช่กันฉันทวนตรอง

ยิ้มให้เงาเว้าตกกระจกย้อน
ร่างสะท้อนอ่อนแอแลหม่นหมอง
เร้นน้ำตาลารดหยดรินรอง
ด้วยมือสองต้องจรเก็บซ่อนงำ

ทุกสิ่งต่างทางทิศนิมิตด้วย
เริ่มระทวยหน่วยตาค้นหาซ้ำ
ทุกอย่างจืดมืดมิดสนิทดำ
การกระทำกำหนดบทบาทเอง

ท่วงทำนองก้องถี่ของชีวิต
มีเบี้ยวบิดตะขิดตะขวงล้วนมิเผง
มีโศกเศร้าเหงาทุกข์ – สุขบรรเลง
เหมือนกับเพลงเปล่งเสียงเจรียงดัง

นัยน์ตาฉันมันล้าเกินหาแล้ว
ลมหายใจไหวแผ่วแว่วหมดหวัง
เริ่มคิดถามตามสิ่งที่ชิงชัง
ฉายภาพหนังฝังอกวิตกทรวง

ในหนึ่งคืนฝืนทนร้าวรนนัก
หลับตาพักสักวันมันหนักหน่วง
ความจริงนี้มีเห็นเช่นทั้งปวง
ทั้งความลวงบ่วงเหตุในเขตฝัน

หยุดค้นหาล่าสิ่งหยุดนิ่งเสีย
ความอ่อนเพลียเปลี้ยแรงเกินแข่งขัน
เลิกขอพรวอนบำบวงถึงดวงจันทร์
สิ่งเหล่านั้นฉันไม่ได้ต้องการ

ฉันหยุดคิดพิศกลับจากนับเริ่ม
หยุดประเดิมเสริมแต่งในแหล่งสาน
รู้แล้วว่าหาอะไรในวันวาน
หัวใจขานพานบอกหาตัวตน...

ฉันคิดฉันคือฉันฉันคือฉัน
ฉันใครกันฉันก็ฉันปันหาผล
สำหรับฉันฉันคือฉัน ณ บัดดล
ฉันคือฉันไม่หม่นใช่! ฉันเอง