เสียงน้ำตกโครมครืนดั่งคลื่นคลั่ง
กระทบฝั่งกังวานทะยานไล่
สาดละอองส่องฟ้าอ่าอำไพ
รุ้งเจ็ดสีรำไรดั่งไกลตา
ดั่งชีวิตระหกเหินจนเกินคาด
เผ่นผงาดพลาดไปดั่งไร้ค่า
กว่าจะตั้งตัวติดอนิจจา
ใช้เวลาเนิ่นนานดั่งธารโตน
แต่วิกฤติยามใดให้โอกาส
ดั่งแสงสาดสีรุ้งที่พุ่งโผน
แม้ผิดหวังครั้งโศกอย่างโชกโชน
หทัยโยนเยือกเย็นกระเซ็นมา
“ไพร พนาวัลย์”
ภาพต่อไปครับ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
