โถหลงทางอย่างนี้นั้นมีถม
หลงคารมตรมในฤทัยหมาง
รักจะให้ไยถอยแล้วปล่อยวาง
มาจืดจางห่างเหเสน่ห์ลวง
อย่าหลงผิดจิตหวังดั่งเจ้าของ
จะตรมหมองครองเศร้าเพราะเขาหวง
ยากยื้อยุดฉุดเอาเนาแนบทรวง
เหมือนต้องบ่วงห่วงพันจนวันตาย
อนิจจาพาหลงพะวงรัก
ถึงอกหักหนักระกำจนค่ำสาย
บางเวลาน่าจะถึงซึ่งวางวาย
แต่หาหน่ายคลายรักไม่พักจำ
หลงทางรักมักสบพบเสมอ
ทั้งฉันเธอเพ้อครวญล้วนน่าขำ
รักพาชื่นขื่นตรมขมระกำ
แต่ยังพร่ำร่ำหาไม่ว่าใคร...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
