เก็บไม้หวงพวงห้อยนับร้อยป่า
คัดผกาดอกน้อยร้อยเพียงหนึ่ง
เป็นมาลัยเลอค่าหอมตราตรึง
มอบไปถึงอ้อมใจในอารมณ์
อันทุกข์เอยเคยสบจงจบเถิด
สุขบรรเจิดคิดใดให้ได้สม
กลิ่นบุหลันพลันหวนลอยทวนลม
ที่โศกตรมกลับหายกลายเป็นดี
เนิน จำราย
คัดผกาดอกน้อยร้อยเพียงหนึ่ง
เป็นมาลัยเลอค่าหอมตราตรึง
มอบไปถึงอ้อมใจในอารมณ์
อันทุกข์เอยเคยสบจงจบเถิด
สุขบรรเจิดคิดใดให้ได้สม
กลิ่นบุหลันพลันหวนลอยทวนลม
ที่โศกตรมกลับหายกลายเป็นดี
เนิน จำราย