รุ่งอรุณยามเช้าเคล้าสายหมอก
หอมกลิ่นดอกมะลิวัลย์ประชันช่อ
ดั่งกลิ่นแก้มเนื้อนวลชวนพะนอ
เฝ้าถักทอไมตรีทวีคูณ
เสียงกาเหว่าแว่วร้องดังก้องป่า
อยู่บนคาคบไม้ใกล้แสงสูรย์
นกกะปูดตาแดงแฝงอาดูร
ขอเกื้อกูลอุ่นไอจากใจนาง
คิดถึงน้องเนื้อเย็นที่เร้นลับ
รอวันกลับรับขวัญตะวันสาง
เช้าวันนี้ไร้นวลพี่ครวญคราง
อย่าอำพรางลางเลือนเหมือนไม่เคย
“ไพร พนาวัลย์”
แสงแดดอ่อนอ่อนคละหมอกยามเช้า
สายลมบางเบาเสียงเพลงเอื้อนเอ่ย
หอมกลิ่มดอกไม้งามตามคุ้นเคย
หัวใจใฝ่เฉลยเผยความใน
คิดถึงพี่แก้วขวัญวันโดดเดียว
คลื่นสาดซัดเป็นเกลียวเปลี่ยวไฉน
นึกถึงวันเดินคู่จูงมือไป
เลาะหาดทรายย่ำน้ำใสที่ซัดมา
ยังคงรอขอเพียงมาเคียงข้าง
ในระหว่างทางนี้ที่โหยหา
จะขอรอพี่ขวัญทุกวันเวลา
ให้สัญญาหัวใจยังคงเดิม
พระอาทิตย์อัสดง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
