คิดว่าสิ่งที่เห็นเป็นความรัก
สวยงามนักสดใสเหมือนในฝัน
ถลําลึกลงไปไม่รู้ทัน
ว่าสักวันอาจชํ้าเพราะคําชาย
พรรณนาพรํ่าพรอดหยอดคําหวาน
เพียงไม่นานความสาวถึงคราวหาย
เสียเวลาความฝันพลันมลาย
เพราะคําชายร้อยเล่ห์เสน่ห์พราว
เหลือไว้เพียงความเศร้าหม่นบนใบหน้า
ไม่เหลือค่าเรืองรองของความสาว
โอ้วันนี้ดอกฟ้าเคลื่อนมาเปื้อนคาว
ดุจดั่งดาวเคยลอยมาพลอยจม
รักนั้นหรือที่แท้ก็แค่ใคร่
ฝากราคีเอาไว้ให้ขื่นขม
ได้อย่างหวังก็ไปดั่งสายลม
ปล่อยคนจมบ่อน้ําตาไม่มามอง
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
24 พฤศจิกายน 2024, 02:37:AM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: อารมณ์ (อ่าน 2085 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: