เมื่อเวลา มันถอย เหลือน้อยนิด
โน่นก็ติด นี่ก็ตัน หันไปไหน
สมาธินั้น พลันหาย ไปทันใด
สื่ออะไร ก็ยาก ลำบากจัง
ภารกิจ ติดขัด ปัดไม่ได้
ไม่เป็นไร ยังดี ที่มีหวัง
เพื่อนบ้านกลอน เป็นต่อ ก่อพลัง
รินรดหลั่ง น้ำใจ ให้ได้เพียร
อาจจะไม่ ต่อเนื่อง เรื่องเขียนตอบ
แต่ว่าชอบ ทุกรส บทที่เขียน
อ่านทุกคำ ทุกกฏ ได้บทเรียน
ใจอยากเวียน ต่อหมด บทที่มี
แต่ก็ทำ ไม่ได้ ดั่งใจคิด
เพราะมันติด เรื่องเวลา พาให้หนี
คิดเร็วเขียน เพี้ยนไป มันไม่ดี
เดี๋ยวจะมี คนเคือง เรื่องใช้คำ
หนามเตย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
