................ขึ้นใหม่ใน กน
ก กา ว่าปน ระคนกันไป
เอ็นดูภูธร มานอนในไพร
มณฑลต้นไทร แทนไพชยนต์สถาน
.................ส่วนสุมาลี
วันทาสามี เทวีอยู่งาน
เฝ้าอยู่ดูแล เหมือนแต่ก่อนกาล
ให้พระภูบาล สำราญวิญญา
.................พระชวนนวลนอน
เข็ญใจไม้ขอน เหมือนหมอนแม่นา
ภูธรสอนมนต์ ให้บ่นภาวนา
เย็นค่ำร่ำว่า กันป่าไภยพาล
.................วันนั้นจันทร
มีดารากร เป็นบริวาร
เห็นสิ้นดินฟ้า ในป่าท่าธาร
มาลีคลี่บาน ใบก้านอรชร
................เย็นฉ้ำน้ำฟ้า
ชื่นชะผะกา วายุพาขจร
สาระพันจันทน์อิน รื่นกลิ่นเกสร
แตนต่อคลอร่อน ว้าว่อนเวียนระวัน
.................จันทราคลาเคลื่อน
กระเวนไพรไก่เถื่อน เตือนเพื่อนขานขัน
ปู่เจ้าเขาเขิน กู่เกริ่นหากัน
สินธุพุลั่น ครื้นครั่นหวั่นไหว
..................พระฟื้นตื่นนอน
ไกลพระนคร สะท้อนถอนฤไทย
เช้าตรู่สุริยน ขึ้นพ้นเมรุไกร
มีกำม์จำไป ในป่าอารัญ
สุนทรภู่
..................ผมในตอนเด็ก
ตอนตัวยังเล็ก อ่อนไร้ปัญญา
เเม่สอนให้ท่อง ให้ร้องออกมา
ถึงวันนี้ข้ายังจําได้ดี
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
15 มกราคม 2025, 11:49:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: กลอนที่เเม่สอน (อ่าน 5120 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: