เขาทะมึนสูงใหญ่กลับหายเหี้ยน
คือบทเรียนที่แสนงามของความฝัน
โลกสลายอย่าได้โกรธหาโทษกัน
ต้องการนิี่ต้องการนั่นมันจึงเป็น
เมฆตั้งลำ ดำทะมึน ครั่นครืนฟ้า
ในมิช้า หยาดลง ตรงที่เห็น
น้ำไหลหลาก กรากพุ่ง ซุงกระเด็น
พัดโคลนเลน บ้าคลั่ง ถั่งโถมดาน
ถึงถนน หนทาง สิ่งขวางหน้า
ล้นท่วมบ่า เข้าสู่ ประตูบ้าน
นับสิบหลัง พังปะทะ อันตรธาน
วัดสะพาน โรงเรียน เจียนทะลาย
คร่าชีวิต ปลิดสัตว์ วิบัติซ้ำ
คนรับกรรม ไร่จวน สวนเสียหาย
สัตว์ที่เลี้ยง เพลี่ยงพล้ำ จมน้ำตาย
อ่างเหมืองฝาย ชำรุด ทรุดล้มพัง
เสียงระเบิด ภูเขา เอาถ่านหิน
ยังได้ยิน ดินสั่น สนั่นป่า
ตัดต้นไม้ ไพรดิบ หมดพริบตา
ถึงเมษา ร้อนแลบ แทบวายวาง
ทำแต่ผิด คิดชั่ว ไม่กลัวบาป
สองบ่าหาบ เท้าเดิน แจกเงินจ้าง
อำนาจใหญ่ ใช้สิทธิ์ ทุกทิศทาง
ไม่เหลือค้าง ย่อยยับ ทรัพย์อากร
ล้วนกิเลส เศรษฐี กี่หมู่เหล่า
โลภยังเข้า หลงผุด มิหยุดหย่อน
แสร้งหัวร่อ ต่อไป เริงไฟฟอน
ท้ายแน่นอน ลงนรก หมกโลกันต์
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
