[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

      

อันชีวิตมนุษย์ดุจเรือน้อย
ที่ล่องลอยธารามาอย่างหนัก
รอคืนวันเร่งรุดเพื่อหยุดพัก
พบคนรักปักมั่นในบั้นปลาย

กว่าจะถึงวันนี้ของชีวิต
ต้องลองผิดนอนแผ่พบแพ้พ่าย
ผิดเป็นครูสู้ต่อ,ท้อ,เดียวดาย
ยังไม่ตายผ่านพบประสบการณ์

บางครั้งคลื่นสงบได้พบรัก
สมานสมัครปักใจไม่ฟุ้งซ่าน
แต่บางครั้งคลื่นลมผสมมาร
เข้ารอนรานราวีทั้งปีเดือน

ความอดทนเป็นสิ่งที่ขมขื่น
กลั้นสะอื้นรอผลที่ชน,เฉือน
ความหวานชื่นสักวันคงมาเยือน
หวังให้เคลื่อนคลี่คลายกลายเป็นดี

ตั้งเป้าหมายชีวิตที่ขีดไว้
แล้วตรงไปให้ถึงบึ่งเต็มที่
ต้องผจญคลื่นลมตรมชีวี
มาวันนี้ชนะแล้วพบแก้วตา

“ไพร พนาวัลย์”

อยู่เพื่อรอวันดับกลับบ้านเก่า
ร่างถูกเผาเป็นจุลหมดคุณค่า
ทุกคนเป็นเช่นนี้ที่เกิดมา
มีป่าช้าเปรียบเหมือนเป็นเรือนตาย

Life is Like a Boat..โปรดจงคิด
หนึ่งชีวิตของคนวนเวียนว่าย
หนึ่งเรือน้อยกลางชลไร้คนพาย
บทสุดท้ายคล้ายกันนั่นคือจม

--ณัช--