พรหมลิขิตขีดเส้นให้เผ่นโผน
วันที่โดนไล่ยิงต้องวิ่งว่อน
แต่น้องคงเข้าใจว่าจำจร
มิใช่ถอนความรักที่ปักใจ
กาลเวลาผ่านไปแต่ใจพี่
ยังเฝ้ารักภักดีมิหวั่นไหว
บัดนี้หลานสองเราเขาเยื่อใย
มาบอกให้ไปขอต่อยายเธอ
โอ้ เป็นบุญสองเราแล้วคราวนี้
แล้วสามีของน้องปองเสนอ
อยู่ไหนเล่าคนดีพี่อยากเจอ
รักเสมอพ่อดองทั้งสองเรา
หากบุพเพสันนิวาสประสาทรัก
คงเข้าทักทวงถามถึงความเก่า
ถ้าน้องยังอยู่เดียวไร้เสี้ยวเงา
พี่ขอเข้าดูแลนะแม่นาง
“ไพร พนาวัลย์”
เนาะ ปู่ริน เอาใจช่วย เน้อ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
