นั่งก้มหน้าน้ำตานองเต็มสองข้าง
ด้วยอ้างว้างร้างสวาทที่พลาดผัน
เมื่อคำนึงถึงนุชสุดจาบัลย์
ด้วยตัวฉันนั้นชั่วสุดหัวใจ
หลอกลวงหญิงทิ้งขว้างให้หมางหมอง
ทำเป็นทองล่องทั่วมั่วเหลวไหล
ครั้นได้จริงทิ้งนางเลิกร้างไกล
ให้ทรามวัยไหม้หมกอกระทม
ต่อแต่นี้พลีตนกุศลสร้าง
ให้เหล่านางห่างไกลฤทัยขม
ขอประสบพบชื่นสุดรื่นรมย์
หมดระกำช้ำตรมสุขสมปอง
ส่วนพี่นี้จะสละโฉด
เพื่อไถ่โทษโปรดอภัยความไหม้หมอง
จะละพลันตัณหามาถือครอง
บวชสนองครองศีลจนสิ้นลม...
" บูรพ์..."
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
