ความทุกข์รุกเร้าไม่รู้จบ
ความสุขไม่พบใจถ่ายถอน
ความโศกขู่เข็ญเป็นขั้นตอน
ความเศร้าตัดรอนไม่เว้นวัน
หวังใดไม่ได้ชักให้ท้อ
หวังรอกลอนกานท์เพื่อสานฝัน
หวังได้น้ำใจในจำนรรจ์
หวังจันทร์ออมแสงแบ่งหิ่งห้อย
ยังคงกู่ก้องคำร้องขอ
ยังรอเผื่อแผ่แม้เสียงค่อย
ยังดูใจเพื่อนด้วยเลื่อนลอย
ยังคอยคืนวันตามครรลอง
มีใจหนึ่งนะจะถนอม
มีกายหนึ่งพร้อมจะปกป้อง
มีหนึ่งมิ่งมิตรคิดประคอง
มีสองมือนุ่มจูงดุ่มเดิน
เนิน จำราย
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
05 พฤศจิกายน 2024, 07:19:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ๐ ใจคนเขียนกลอน (อ่าน 8163 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: