นกน้อยงามยามอยู่คู่ไพรสัณฑ์
ไร้ขีดคั่นบั่นทอนจรพฤกษา
จะแห่งหนตำบลใดในมรรคา
จากพื้นหล้าฟ้าอำไพตามใจปอง
ถึงกรงทองยากรองรับความคับจิต
มีแต่พิษฤทธิ์เฉาความเศร้าหมอง
เหมือนโซ่ตรวนชวนช้ำดั่งจำจอง
ฟ้าสีทองผ่องอำไพมิใช่กรง...
" บูรพ์ "
จับต้นโพธิ์ โผมา หากอไผ่
ท่องทั่วไพร ภิรมย์ สมประสงค์
ตามวิสัย ชาติเช่น กางเขนดง
มิพะวง ค่ำพัก เช้าจักจร
ล่วงเวลา ป่าราน เหลือดานแห้ง
นกไร้แหล่ง หากิน สิ้นตัวหนอน
หลังคาบ้าน ร้านอาศัย จับในคอน
แดนดินดอน ถูกถาง สร้างโรงงาน
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
