แสนเดียวดายสายสวาทมาขาดสิ้น
รักโบยบินจินตนาก็ลาหนี
คงเพียงกายสลายรสบทกวี
สิ้นวจีวลีรักต้องพักลา
โอ้กานท์กลอนอักษรรักเมื่อพักร้าง
ยามไกลห่างนางเหเสน่หา
ย่อมสิ้นรสหมดซึ้งตรึงวิญญาณ์
มีน้ำตาบ่าล้นรินหล่นแทน...
" บูรพ์ "
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
23 พฤศจิกายน 2024, 03:05:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ~*แสนเดียวดาย*~ (อ่าน 7106 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
