เสียงโหวยโหวยโหยหากลางป่าใหญ่
ฟังฟังไปไม่น่าเชื่อเสียงเสือหมี
เหมือนกู่เพรียกเรียกลั่นขวัญชีวี
เป็นวลีผัวผัวระรัวครวญ
ร่ำระเบ็งเซ็งแซ่ดั่งแตรสังข์
กระหึ่มดังวังเวงเพลงกำสรวล
หริ่งเรไรลองไนพร่ำให้รำจวน
ฟังโหยหวนชวนแสยงยามแสงรา
ดึกสงัดสัตว์เงียบเย็นเยียบผิว
ลมหวีดหวิวพลิ้วผ่านม่านพฤกษา
น้ำค้างเหยาะเผาะผ็อยลอยร่วงมา
จับผืนป่าหญ้าชุ่มชอุ่มใบ
จวบอุษาฟ้าสางสว่างแจ้ง
แสงสีแดงแฝงทิวผิวไศล
ปลุกป่าตื่นคืนชีวิตมอบจิตใจ
จากหลับใหลให้ฟื้นกลับครื้นเครง...
" บูรพ์ "
เสียงโหยหวน ครวญคร่ำ ร่ำในป่า
ดูหมีช้าง กวางผา มาอวดเบ่ง
กระทิงเปลี่ยว เหลียวแล ชะแง้เล็ง
มองอีเก้ง เล็มหญ้า อุราไกว
มองเถาวัลย์ พันเกี่ยว คตเคี้ยวเหลือ
มองไม่เบื่อ เขียวสด อดไม่ไหว
เดินลัดเลาะ ตามทาง กลางพงไพร
เหงื่อกายไหล รินหยด หมดเรี่ยวแรง
อยากหยุดพัก จักค่ำ ใจร่ำร้อง
แหงนคอมอง เบื้องบน ทนใจแหว่ง
ตะวันคล้อย ลอยต่ำ ช้ำระแวง
ฤทัยแกว่ง แกล้งวิ่ง ลิงลมอาย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
