เพราะเหตุใดดั้นพงเข้าดงป่า
เหมือนดั่งว่าพญาสิงห์เฝ้าสิงขร
หรืออาคมแก่กล้าพาเว้าวอน
ด้วยว่าร้อน..วิชา พาดำเนิน
พอเข้าไปไม่นานก็คลานออก
ตะวันบอกใกล้ค่ำ จำห่างเหิน
ใยไม่ค้างกลางป่าพาเพลิดเพลิน
ไปขอเดินเคียงสิงห์ให้ลิงแล
คงเบื่อคนในเมืองมันเรื่องเยอะ
เลยอยากเจอะฝูงสัตว์จัดกระแส
อยากเสวนา ภาษาร้อง ของตุ๊กแก
ที่หวังแท้ อยากกินตับ กับบางใคร
เฮ้อ..หนอคน ล้นหลัก มักจริต
มักจะติด ผิดหวัง คลั่งไฉน
รักมักขม ตรมทรวง เจ็บดวงใจ
จึงหลงไป รักป่า...หาชะนี..
เหมือนดั่งว่าพญาสิงห์เฝ้าสิงขร
หรืออาคมแก่กล้าพาเว้าวอน
ด้วยว่าร้อน..วิชา พาดำเนิน
พอเข้าไปไม่นานก็คลานออก
ตะวันบอกใกล้ค่ำ จำห่างเหิน
ใยไม่ค้างกลางป่าพาเพลิดเพลิน
ไปขอเดินเคียงสิงห์ให้ลิงแล
คงเบื่อคนในเมืองมันเรื่องเยอะ
เลยอยากเจอะฝูงสัตว์จัดกระแส
อยากเสวนา ภาษาร้อง ของตุ๊กแก
ที่หวังแท้ อยากกินตับ กับบางใคร
เฮ้อ..หนอคน ล้นหลัก มักจริต
มักจะติด ผิดหวัง คลั่งไฉน
รักมักขม ตรมทรวง เจ็บดวงใจ
จึงหลงไป รักป่า...หาชะนี..
"บ้านริมโขง"
เบื่อคนเมือง เรื่องเยอะ เกรอะกรังนัก
ตัดความรัก วุ่นใหญ่ ไปเสียนี่
จึงหักใจ เข้าป่า พนาลี
ยังจะมี คนตามติด คิดมากวน
หวังใจไว้ จักนอนค้าง ที่กลางป่า
ไม่กลัวลา หมาเม่น กระเต็นต่วน
นกเค้าแมว นกแสก แตกขบวน
ถ้าเจอสวน ด้วยปืน ต้องยืนงง
อยากจะหา ฤๅษี ชีปะขาว
แต่กลัวข่าว รั่วออก บอกประสงค์
จึงจำใจ จำจิต ให้ปลิดปลง
ร้องเสียงหลง จากป่า มาเพียงเดียว
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
