ช่างเลือกจริง ทิ้งเศร้า เฝ้าลำโขง
ใยไม่โยง เจ้าพระยา มาเสนอ
ทิ้งแต่ความผิดหวังคลั่งละเมอ
ไม่เคยเจอหวานใด..ที่ใครทิ้ง
มองลำโขง โค้งคด หมดสวาท
น่าอนาถ โขงเรา เศร้าสู่สิง
ไหลเลาะฝั่ง ฟังคำ พร่ำประวิง
มีแต่ของ เหลือทิ้ง สิ่งเหลือเดน
โขงไหลเซาะ ไหลซ่อน ชะง่อนผา
คอยหลบหน้า คราใคร ไม่แลเห็น
ด้อยค่านัก รักโขง โยงยามเย็น
มืดครึ้มเช่น ราตรี ที่ไร้ดาว
ไร้แสงสี ที่ไสว ให้แลหา
สะบัดหน้า เมินจาก อ้าปากหาว
เขาเหลือแต่ ความช้ำ ย้ำบางคราว
ทิ้งแต่ข่าว ร้าวรวด เจ็บปวดปน
ไม่เหลือดี ที่ฝัน ปันมาสู่
ไม่เหลือผู้ คู่หวาน สมานผล
ไม่เหลือใคร ไหนเลย เปรยสักคน
ไม่เหลือล้น บนหมาย ได้รักลอง
โขงเจ้าเอย วันนี้ ที่รี่ไหล
รับความเศร้าจากใคร ..ใจกลัดหนอง
ทิ้งขมขื่น เจ็บช้ำ เต็มลำคลอง
พาลอยล่อง หมองตรม สมต้องการ..
ใยไม่โยง เจ้าพระยา มาเสนอ
ทิ้งแต่ความผิดหวังคลั่งละเมอ
ไม่เคยเจอหวานใด..ที่ใครทิ้ง
มองลำโขง โค้งคด หมดสวาท
น่าอนาถ โขงเรา เศร้าสู่สิง
ไหลเลาะฝั่ง ฟังคำ พร่ำประวิง
มีแต่ของ เหลือทิ้ง สิ่งเหลือเดน
โขงไหลเซาะ ไหลซ่อน ชะง่อนผา
คอยหลบหน้า คราใคร ไม่แลเห็น
ด้อยค่านัก รักโขง โยงยามเย็น
มืดครึ้มเช่น ราตรี ที่ไร้ดาว
ไร้แสงสี ที่ไสว ให้แลหา
สะบัดหน้า เมินจาก อ้าปากหาว
เขาเหลือแต่ ความช้ำ ย้ำบางคราว
ทิ้งแต่ข่าว ร้าวรวด เจ็บปวดปน
ไม่เหลือดี ที่ฝัน ปันมาสู่
ไม่เหลือผู้ คู่หวาน สมานผล
ไม่เหลือใคร ไหนเลย เปรยสักคน
ไม่เหลือล้น บนหมาย ได้รักลอง
โขงเจ้าเอย วันนี้ ที่รี่ไหล
รับความเศร้าจากใคร ..ใจกลัดหนอง
ทิ้งขมขื่น เจ็บช้ำ เต็มลำคลอง
พาลอยล่อง หมองตรม สมต้องการ..
"บ้านริมโขง"