ตั้งแต่พราก จากกัน ฉันฝันเก้อ
ฝันว่าเจอ เธอทุกคืน ชื่นสุขสันต์
อีกเมื่อไร จะได้พบ ซบหน้ากัน
สุขในฝัน นั้นไม่เท่า พบเจ้าจริง
ชลนา ทิชากร
ด้วยว่าใจใช่นกจะผกผิน
ร่อนโบยบินถวิลมอบเพื่อปลอบหญิง
ก็เพียงชายหน่ายนักรักประวิง
ถูกทอดทิ้งนิ่งเฉยไม่เคยแล
เป็นชาวดินจินตนาคว้าเหมหงส์
เหมือนประสงค์จำนงถึงซึ่งเพ็ญแข
ย่อมหนาวเหน็บเจ็บช้ำย้ำดวงแด
คงพบแต่แค่ลมมาชมแทน
ได้เพียงหวังฝังอุราอานิสงส์
ต้องจำนงคงสนองทั้งสองแขน
พานวลน้องประคองเกี่ยวเที่ยวเมืองแมน
ท่องเมืองอินทร์ถิ่นแคว้นแดนตรึงศ์ตรัย...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
