กลางโศกโลกโตรกเชี่ยวเหนี่ยวชะวาก
กระแสหลาก.กรากลู่สู่ก้นบึ้ง
วังวนชลนามาฉุดดึง
ไร้ขอบขึงดึงกายหมายหยัดยืน
กระนั้นยังหยันยิ้มกระหยิ่มย่อง
หัวร่อก้องเย้ยหล้าแม้ล้าฝืน
ตัวข้าฯเพียงนี้แต่!.มิอาจกลืน
ยังแข็งขืนยืนหยัดอยู่อย่างนั้น
กระแสหลากจากใดไหนจะเท่า
กระแสอยากจากเรา.เร้า.เชี่ยว.ผัน.
กระแสใจหากพ้นข้ามท่ามวารวัน
กระแสใดไหนนั้น.จักข้ามแล้ว...
กระแสที่เชี่ยวกรากที่สุดคงมิพ้นกระแสใจ
หลายคนติดอยู่ในวังวนแห่งกระแสนั้น
บางคนพ่ายแพ้แก่กระแส และถูกกลืนไป
หากก้าวข้ามกระแสใจแห่งตนได้
กระแสอื่นใดก็ได้แต่ยิ้มเย้ยอย่างทรนง...
ขอให้เพื่อนหายป่วยเร็วๆนะครับ
ก้าวแรกฯ...
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
