กระแสธารกาลเวลานั้นลาลับ
ไม่ย้อนกลับสดับชัดวัฏสงสาร
แต่วจีนี้ใคร่ให้นงคราญ
เหมือนปณิธานพยานรักประจักษ์ใจ
กระแสใจไหลทวนหวนถวิล
ไม่สูญสิ้นสุดพะวงอสงไขย
ถึงเวลาคราเคลื่อนเลื่อนครรไล
หากฤทัยใฝ่คะนึงยังตรึงตรา
ถึงแม้นฟ้าลาเลือนดาวเดือนไร้
ขอโคมใจใสพิลาสปรารถนา
ส่องสว่างกระจ่างแสงแจ้งนภา
ให้ซาบซึ้งตรึงอุรามอบมาแทน
เก็บน้ำตาบ่าไหลเมื่อใจปลื้ม
ยามดูดดื่มลืมเศร้าที่เฝ้าแหน
ลบอับเฉาร้าวรอนเลิกคลอนแคลน
มาควงแขนแสนสุขสิ้นทุกข์ตรอม...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
