ถึงจะไกล แค่ต่าง ทางเท่านั้น
แต่ใจฉัน มั่นใน ฤทัยฝัน
ระยะทาง ทำให้ เราห่างกัน
ถึงแม้มัน จะเศร้า เคล้าน้ำตา
คงไม่ช้า ไม่นาน ต้องพานพบ
จะขอซบ ไออุ่น หนุนตักหนา
ขอบคุณที่ ส่งกลอน วอนนำพา
ให้สุดา ร่วมร้อย ถ้อยวจี
ระยะทาง หมื่นลี้ อย่าหนีหาย
ขอพี่ชาย ช่วยสอน วอนอย่าหนี
สำนวนกลอน หนามเตย ยังไม่ดี
โปรดช่วยชี้ มีต่อ ถักทอมา
คนเขียนกลอน วอนมา ประสาซื่อ
โปรดจงสื่อ จากใจ ส่งไปหา
ถึงแม้เรา จะห่าง เพียงหางตา
แต่เวลา ของใจ เราใกล้กัน...
กลอนพาไป แต่ใจยังอยู่นะค๊า
ขออภัยในข้อผิดพลาด เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาข้อความหายเลย
emo_20หนามเตย
แค่ประดิษฐ์คิดคำก็ล้ำลึก
ชวนพี่ตรึกตรองถ้อยร้อยรังสรรค์
อ่านเวียนวนจนติดฤทธิ์ผูกผัน
ฤาอำนาจจอมขวัญกุมมัดใจ
ระยะทางที่ห่างอย่างสุดหล้า
ยังเกี่ยวคล้องกานดาอัชฌาศัย
หวานเจ้าเอยเปรยบอกพร่ำออกไป
ที่นวลใช้รัดรึงถึงกมล
โอ้น้ำค้างกลางหาวคราวเดือนดึก
น้องหลับลึกพี่ชายใคร่เพ้อบ่น
ความเย็นเยียบรอบข้างช่างเวียนวน
แทรกร่างคนที่ครวญถึงนวลนาง
ถ้อยอักษรนิรมิตจิตสลัก
นำใจภักดิ์ข้ามนภาสู่ฟ้ากว้าง
หากนงลักษณ์หลับใหลฤทัยวาง
ขอถ้อยขวัญโอบร่างนางฝันดี..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
