โอ้ขาดนุชสุดทนอีกฝนซ้ำ
รุมกระหน่ำย้ำใจไม่ห่างเหิน
เพียงหนาวกายสายฝนก็หม่นเกิน
ไม่ชวนเพลินเทินร้าวไร้สาวมอง
ขอไหว้วอนอ้อนฟ้าชะตารัก
อย่าหน่ายนักผลักเราให้เศร้าหมอง
ช่วยนำรักสักน้อยฝอยละออง
เหมือนฝนทองนองอาบซาบกายใจ...
" บูรพ์ "
...รักปลิวว่อน สยาย กับสายฝน
ซับปะปน หล่นตาม ถ้อยถามไถ่
ละอองรัก พิรุณ อุ่นทรวงใน
อย่าเศร้าใส่ หม่นหมอง ร่ำร้องเลย...
...ประพรมแล้ว มิน้อย และบ่อยครั้ง
ให้ทั้งทั้ง ที่รู้ ต้องอยู่เฉย
พี่โปรยรัก ทั่วจน ล้นกอบเกย
ผลรักพา เฉลย ไยเอ่ยครวญ...
รัตนาวดี
ซับปะปน หล่นตาม ถ้อยถามไถ่
ละอองรัก พิรุณ อุ่นทรวงใน
อย่าเศร้าใส่ หม่นหมอง ร่ำร้องเลย...
...ประพรมแล้ว มิน้อย และบ่อยครั้ง
ให้ทั้งทั้ง ที่รู้ ต้องอยู่เฉย
พี่โปรยรัก ทั่วจน ล้นกอบเกย
ผลรักพา เฉลย ไยเอ่ยครวญ...
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
