จะขอนำช้ำทุกข์ที่รุกโหม
ปลอบประโลมโฉมฉินให้สิ้นอก
ปล่อยลอยล่องท่องธารผ่านอุทก
หมดเรื่องรกหมกฝังยังสายชล
ขอเป็นโคมโลมแลเช่นแขไข
ส่องสว่างกลางใจไปทุกหน
ไล่ความเศร้าเหงาฤดีที่เวียนวน
รินรักดลกมลชื่นระรื่นทรวง
ยามกายร้อนอ้อนชมด้วยลมพลิ้ว
พัดผ่านผิวผ่องผุดที่สุดหวง
มิให้กล้ำช้ำกายาสุดาดวง
เลยล้ำล่วงห่วงน้องจะหมองตรม
ขอเคียงใจในฝันก็สรรมอบ
สิ่งใดชอบปลอบปลุกให้สุขสม
ทั้งหลับตื่นชื่นใจไร้ระทม
โลกรื่นรมย์ชมพูน่าดูเชียว...
" บูรพ์ "
ยินพี่ชาย มาบอก หายชอกช้ำ
ที่ระกำ เหลืออด งดหวาดเสียว
คงเป็นวัน สรรค์สุข สนุกเชียว
แม้น้ำเชี่ยว เกลี่ยวกลาก คงยากตรม
กายที่ร้อน บรรเทา ไม่เคล้าทุกข์
ต่อแต่นี้ คงสุข หมดทุกข์ขม
เหมือนหยาดน้ำ ทิพย์รส สดรื่นรมย์
ชโลมพรม ลมไร้ ได้สมจินต์
แม้ใจท้อ รันทด กลับสดชื่น
ที่ขมขื่น ตื่นตา พาถวิล
ที่กลืนกล้ำ ใสสด งดราคิน
ลืมหมดสิ้น ใจร้าว คราวก่อนมา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
