แม้นหมดสิทธิ์ชิดน้องประคองขวัญ
แต่สิทธิ์ใจใดกั้นกระสันเสียว
ยังตราตรึงคะนึงแน่นเป็นแก่นเกลียว
ประกับเกี่ยวเหนี่ยวดึงรัดรึงทรวง
ถึงยากแค้นแสนเข็ญซึ่งเพ็ญแข
ขอชะแง้แลไล้ด้วยใจหวง
โอ้เจ้าแก้วแววฟ้าสุดาดวง
ใครฤๅทวงพวงผกาพรากยาใจ
ขอใช้สิทธิ์จิตถวิลไม่สิ้นสุด
จะยื้อยุดฉุดเดือนอย่าเคลื่อนไหว
ให้เคียงแอบแนบชิดสนิทใน
เก็บแขไขไว้เนาเพียงเราชม...
" บูรพ์ "
หากภมรภู่ผึ้งซึ้งรสหวาน
เพลิงไฟผลาญลามไม้ที่ใส่ถม
สกุณาเริงผ่านสราญลม
มัจฉาจมชลธีรี่ว่ายวน
คำว่ารักจะยังขลังเสมอ
ความเลิศเลออุปมาแม้ฟ้าหม่น
ต่างชี้นกเป็นไม้ใคร่เปรอปรน
ใจสองคนรัศมีสีชมพู..
ระนาดเอก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
