ต่างคนต่าง ไม่หวัง ดังเริ่มต้น
ตามจิตตน ทนอยู่ สู้อับเฉา
จากแก้วก่อ ต่อแนว ไร้แววเนาว์
ถึงกักเอา เข้าไว้ ไหลออกที
เปรียบใจคน หมดรัก ภักดีให้
พูดอ่อนหวาน ปานใด ไร้สุขี
ด้วยใจห่าง ต่างกัน ในวันนี้
ต่อให้มี ช้างฉุด ไม่หยุดลง
จึงจำต้อง ตัดปล่อย ถอยดีกว่า
ปวดอุรา ไม่ตาย วายไหลหลง
แม้ซบหน้า อกหัก รักต้องปลง
ขืนพะวง คงแย่ แน่เลยเรา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
