จ่าหน้าซองถึงคุณ
พร้อมลายมือเคยคุ้นอันอ่อนไหว
ตัวหนังสือเล็กเล็กไม่เหมือนใคร
คุณจะจำได้ไหม. . .ไม่รู้เลย
ฉันนั่งเขียนทุกวันที่ผันผ่าน
ไม่เคยปล่อยห้วงกาลให้ผ่านไปเฉยเฉย
ตั้งแต่วันแรกที่เราลงเอย
จนวันที่ละเลยไปจากกัน
จ่าหน้าซองไปถึงคุณ
แนบภาพวาดละมุนเหมือนภาพฝัน
จำได้ไหมที่บอกจะใช้ลมหายใจของทุกวัน
หายใจไปพร้อมกัน. . .ก่อนถึงวันที่เลิกลา
ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้าย
ที่เรื่องราวดี-ร้ายจะจมหายไปต่อหน้า
ไดอารี่เล่มเก่า "บันทึกสีเทาจากหยดน้ำตา"
ลงท้ายด้วยปลายปากกา ว่าฉันเอาทุกเศษเสี้ยวของเวลามาส่งคืน
พร้อมลายมือเคยคุ้นอันอ่อนไหว
ตัวหนังสือเล็กเล็กไม่เหมือนใคร
คุณจะจำได้ไหม. . .ไม่รู้เลย
ฉันนั่งเขียนทุกวันที่ผันผ่าน
ไม่เคยปล่อยห้วงกาลให้ผ่านไปเฉยเฉย
ตั้งแต่วันแรกที่เราลงเอย
จนวันที่ละเลยไปจากกัน
จ่าหน้าซองไปถึงคุณ
แนบภาพวาดละมุนเหมือนภาพฝัน
จำได้ไหมที่บอกจะใช้ลมหายใจของทุกวัน
หายใจไปพร้อมกัน. . .ก่อนถึงวันที่เลิกลา
ครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้าย
ที่เรื่องราวดี-ร้ายจะจมหายไปต่อหน้า
ไดอารี่เล่มเก่า "บันทึกสีเทาจากหยดน้ำตา"
ลงท้ายด้วยปลายปากกา ว่าฉันเอาทุกเศษเสี้ยวของเวลามาส่งคืน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
