หัวใจเธอมีหรือเปล่า -ฟอร์เอฟเวอร์
เธอไม่เคยหลงกลอนอาวรณ์หา
พี่อุตส่าห์ทนเฝ้าเอาแต่เขียน
ทั้งบทเพลงรูปภาพที่พากเพียร
ก็ยากเปลี่ยนใจกันให้หันมอง
ในร่างกายเธอมีใจอยู่หรือเปล่า
คำว่าเราช่างห่างไกลฤทัยหมอง
หรือว่าเธอมีสำนึกแล้วตรึกตรอง
ว่าจะคล้องพวงมาลัยชายใดดี
แม้จะเป็นตัวเลือกที่ด้อยค่า
ทั้งรูปร่างหน้าตาไร้ราศี
เป็นคนจรหมอนหมิ่นถิ่นพงพี
แต่ว่ามีใจนั้นที่มั่นคง
หากไม่ท้อแพ้พ่ายให้หน่ายก่อน
จะส่งกลอนอ้อนสลักให้รักหลง
หากสักวันมีใจจะใฝ่ดง
ทั่วพฤกพงษ์คงอร่ามเพราะทรามเชย
bluesky
ทุกท่วงถ้อย ร้อยกรอง ทำนองรัก
ส่งทายทัก ปักตรึง รำพึงเผย
กี่ครั้งหน ผลกานท์ ที่หว่านเปรย
จากคนเชย คนนี้ พี่ไม่มอง
ทุ่มเทหมด ทั้งใจ รินร่ายบอก
มิกลับกรอก ออกไกล ใฝ่สนอง
ห้วงหทัย ดวงนี้ ให้พี่ครอง
เป็นเจ้าของ ปองหมาย มิคลายคลอน
แต่...พี่ไม่เคยสน คนไร้ค่า
จึงหักจิต คิดลา ล้าอักษร
ไม่อาจเวียน เขียนพร่ำ ลำนำกลอน
ด้วยร้าวรอน ฤดี จากพี่ยา
แอบมาอ่าน ร้อยกรอง ทำนองรัก
สุดจะหักใจฝืน สะอื้นหา
พี่มีใคร ไหนอื่น ชื่นอุรา
“น้อง”ไม่กล้า คู่เคียง ขอเพียงมอง...
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
