เราก็ต่างห่างกันเป็นพันช่วง
ช่วงของดวงดาวดับเกินนับได้
ได้แต่รอด้วยรักปักฤทัย
ฤทัยไหม้หม่นขม..สุดตรมช้ำ
ช้ำอย่างนี้มีใครไหนจะรู้
รู้รู้อยู่เธอผันแปร..แต่ถลำ
ถลำลึกตรึกหม่นจนระกำ
ระกำช้ำชอกจินต์จวบสิ้นกาล
แซมค่ะ
กลอนเค้ามาดีๆ.. ไหงแซมแอบงอนซะได้...
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
29 พฤศจิกายน 2024, 10:32:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: คอยเธอ (อ่าน 18775 ครั้ง) |
| ||||||||||