ยามรักพรากอยากให้โลกหมุนกลับ
เพื่อยิ้มรับสุขล้นแต่หนหลัง
ลืมไปว่ารักนี้ไม่จีรัง
จนกระทั่งความเหงาเข้ามาเยือน
ทุกทุกสิ่งวนเวียนเปลี่ยนแปรได้
รักจึงไม่เหลือแม้แค่เพียงเพื่อน
ดอกไม้หรือจะบานนานเป็นเดือน
กลีบโรยเกลื่อนถูกย่ำทำรังแก
เธอดับไฟรักให้ไฟสิ้นเชื้อ
ฉันสิเหลือรักเข้มเต็มกระแส
ขอเก็บในตู้ใจใส่กุญแจ
ชื่นชมแต่ผู้เดียวยามเปลี่ยวใจ
ดาว อาชาไนย
...โอ้..ฤทัย..ใครหนา จะมาเทียบ
ไร้จะเปรียบ ยามรัก มิผลักไส
แม้ไฟรัก จะดับ จนลับไป
ยังมีใจ คิดพา มาชื่นชม...
...ได้สัมผัส ก้นบึง ซึ้งจิตแท้
จูบรอยแผล ที่เหลือ หาเชื้อบ่ม
จุดเติมไฟ ใส่รัก จักภิรมย์...
ประคองช่อ รักห่ม ชมฤดี....
รัตนาวดี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
