สุดโศกเสียวเหลียวกลับแลลับหลัง
โอ้รักยังฝังอยู่ไม่รู้หาย
สะอื้นอั้นกลั้นเก็บยอมเจ็บกาย
แสนเสียดายสายสวาทมาขาดกัน
สู้ถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงดวงจิต
มอบชีวิตอุทิศยิ่งทุกสิ่งสรรพ์
หวังรักคงยงยืนชื่นสัมพันธ์
เหมือนดวงจันทร์นั้นหนาคู่ฟ้าครอง
ต่อแต่นี้ฤดีพรากคงยากเห็น
ไม่อาจเป็นเช่นดังหวังเคียงสอง
สุริยาลาเลือนเตือนตามอง
เหมือนใจน้องหมองหมางที่จางจร...
" บูรพ์ "
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
