งานประจำช่ำชองของนกเอี้ยง
คืองานเลี้ยงดูใครไยสูญหาย
ต้องตกงานเคยคู่อยู่สบาย
ไม่อดตายก็บุญหนุนชีวัน
ฟังเอี้ยงร้องเพลงหวานประสานเสียง
ด้วยจำเรียงเจื้อยแจ้วแล้วสุขสันต์
เคยเกาะไหล่ไปไหนไปด้วยกัน
ป้อนกล้วยปันเจ้ากินก่อนบินวน
ยามเจ้าหิวแสบท้องร้องขอข้าว
พูดได้ราวรู้แจ้งแห่งนุสนธ์
พูดก็เพราะเหมือนอย่างใครบางคน
ชอบเดินบนสนามหญ้าหาของกิน
แถวบ้านมีตัวหนึ่งซึ่งตอนบ่าย
มาร้องขายผลไม้ไปทั่วถิ่น
บอกโลละเท่าไหร่ให้ได้ยิน
เป็นอาจิณเจ้าเอี้ยงอดเลี้ยงควาย
เสียงของเจ้าเพราะจังชอบฟังเสียง
แต่กลับเลี่ยงไปอยู่นั่นขวัญจึงหาย
อย่าอยู่เลยสุโขทัยไม่สบาย
จงรีบย้ายมาสู่อยู่ด้วยกัน
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
