..."พ่ อ, ส า มี ห รื อ อ ะ ไ ร ? "....

..."""พ่ อ, ส า มี ห รื อ อ ะ ไ ร ?"....

...เธอเล่าว่า "พ่อมิเคยทำอะไร
เพื่อหาค่ากินใช้ช่วยเหลือแม่
วันวันสิ่งที่ทำคือนอนแผ่
รู้สึกแย่แค่ไหนลองคิดดู
รถเครื่องมีให้ขับเพื่อรับจ้าง
พ่อก็อ้างโน่นนี่น่าอดสู
ลำพังอาชีพแม่ที่เป็นครู
ส่งพวกหนูเล่าเรียนแทบไม่พอ
เขากินแล้วนอนนั่งอยู่เฉยเฉย
ใจมิเคยช่วยเหลือมีแต่ขอ
หลายปีที่แม่-หนู ทนเฝ้ารอ
หวังเห็นพ่อลุกขึ้นมาทำงาน
อนิจจา...ความหวังพังทลาย
เมื่อพ่อเป็นเชื้อร้ายอาศัยบ้าน
แม่มีเงินไม่เหลือพอเจือจาน
ให้แก่คนเกียจคร้านในครอบครัว
จึงตัดใจพาลูกเช่าบ้านอยู่
ยอมห่างคู่ชีวิตจิตทรามชั่ว
แทนที่จะสำนึกรู้สึกตัว
จิตพ่อยิ่งหมองมัววางแผนลวง
โดยการบอกแม่ว่าไม่สบาย
แท้จริงนั้นมุ่งหมายให้ติดบ่วง
สาดน้ำมันแล้วเผาเราทั้งปวง
หวังให้ล่วงลับดับชีวิน
แม่ปวดแสบปวดร้อนตอนไฟไหม้
ตัวคนเผาหนีได้ไปไกลถิ่น
ดูเถิดท่านทั้งหลายผู้ได้ยิน
ในดวงจินต์ท่านรู้สึกอย่างไร
...
ควรที่แม่จะเรียกว่าสามี
และหนูนี้ควรเรียกว่าพ่อไหม
บอกหน่อยเถิดผองชนทั่วเมืองไทย
เราควรเรียกว่าอะไร...ชายผู้นั้น...?"

...ส.เชื้อจันทร์...
๒๗ ก.ค. ๕๕
ปล. เก็บความเรียงร้อยจากข่าวน่าสลดข่าวหนึ่งในบ้านเมืองของฉันและเธอ