ก็สมควร แล้วนี่ มีหลายรัก
ไยไม่หัก ห้ามจิต คิดผิดไหม
มีหนึ่งชาย หลายหญิง ไม่จริงใจ
จักหาใคร มาแนบ แอบอุ่นกาย
จะมือหนึ่ง มือสอง หากปองนุช
รักนั้นคง ไม่สะดุด สุดหักหาย
ด้วยรักมั่น ฟั่นเกลียว เกี่ยวเพียงชาย
ไม่เคยหมาย มุ่งมอง ปองแค่เธอ
นี่คือรัก ของแน่ แท้ยิ่งใหญ่
รักหมดใจ ใฝ่ฝัน พลันเสนอ
จากวันวาน ผ่านพ้น ยังปรนเปรอ
รักล้นเอ่อ เต็มสี่ห้อง ของดวงแด
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
