จึงอยู่อย่างคนหม่นทนหมองไหม้
ทุกห้องใจดุจใครเขาไสผลัก
อนิจจานี่ละหรือคือความรัก
มันเจ็บนักชอกช้ำเหลือกล้ำกลืน
ทุกฝีเท้าก้าวไปใจว้าเหว่
ดุจเรือเร่ท่องไปฤทัยฝืน
เกลียวคลื่นโหมซัดฝั่งดังครืนครืน
ซบสะอื้นเหงาอยู่แต่ผู้เดียว
ทุกห้องใจดุจใครเขาไสผลัก
อนิจจานี่ละหรือคือความรัก
มันเจ็บนักชอกช้ำเหลือกล้ำกลืน
ทุกฝีเท้าก้าวไปใจว้าเหว่
ดุจเรือเร่ท่องไปฤทัยฝืน
เกลียวคลื่นโหมซัดฝั่งดังครืนครืน
ซบสะอื้นเหงาอยู่แต่ผู้เดียว