Re: ถึงไม่ได้อยู่ข้าง ๆ . . . แค่มองเห็นกันบ้างก็ดีแล้ว
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 11:06:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ผู้เขียน หัวข้อ: ถึงไม่ได้อยู่ข้าง ๆ . . . แค่มองเห็นกันบ้างก็ดีแล้ว  (อ่าน 15448 ครั้ง)
ก้าวแรกฯ...
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร

**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 81
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 180


ระยะทางหมื่่นลี้ เริ่มต้นที่ก้าวแรก


« เมื่อ: 26 กรกฎาคม 2012, 09:27:PM »






เพราะเธอไม่เคยคิดผูกพัน . . และฉันก็เข้าใจ
ที่ผ่านมาจะเรียกมันว่าอะไรก็แล้วแต่
แค่เคยได้รัก ~ ได้ดูแล
ถึงไม่ได้อยู่ข้าง ๆ กันแล้วก็ขอแค่มองเห็นกันบ้าง . . ก็ยังสุขดี

เพราะฉันมีค่าแค่ "ถูกใจ"
ไม่ใช่คนที่เธอสวมกอดด้วยความรักใคร่ . .. แบบเขานี้
อุ่นดีไหม? อ้อมกอดที่โอบเขาไว้ . . ช่วยบอกที
ถ้ากอดเขาแล้วรู้สึกดี
ฉันคงโล่งอกสักที . .. ที่ตัดสินใจ "ปล่อยมือ"~*




ใช่ว่าไม่เคยคิดจะผูกพัน
เธอไม่เคยรู้ถึงความรู้สึกฉันจริงจริงน่ะหรือ
เจ็บนะ...ที่เห็นเธอมาตัดสินใจปล่อยมือ
มือข้างที่เธอเคยถือก็เย็นเยียบจับใจ

ในการสวมกอด
ตลอดเวลาแห่งการชิดใกล้
มิได้มีความหมายมากไปกว่าการปลอบใจ
และเมื่อเขาจากไป....ก็คงเหลือไว้แต่ฉันเพียงลำพัง

ก้าวแรกฯ...

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :

รการตติ, ยามพระอาทิตย์อัสดง, blues, อริญชย์, รัตนาวดี, ไร้นวล^^, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, แป้งน้ำ

ข้อความนี้ มี 9 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

คมกระบี่ บาดคน
คมคำคน บาดใจ

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s