หรือทว่า...คนเดียวกัน บรรลัยเรา
- ละอองดิน -
หากรวบรวม ดวงจิต ที่คิดถึง
เจ็ดเดือนครึ่ง กองเห็น เช่นภูเขา
ตราบวันนี้ มิสร่าง ลงบางเบา
กลับร้อนเร่า ทุกที ทวีคูณ
พี่ก็รู้ น้องภักดิ์ คงรักมั่น
ยิ่งนานวัน มิเอือม เสื่อมสิ้นสูญ
ยังคอยรอ ต่อไป ใจอาดูร
เพิ่มพอกพูน ยามอยู่ ผู้เดียวดาย
ครุกรรม จำเป็น ต้องเร้นห่าง
อาจเคยสร้าง แต่หน วนเวียนว่าย
ย้อนชำระ สะสาง คร่าร่างกาย
หลุดลอยหาย งวยงง ทั้งวงการ
ตื่นทุกเช้า เฝ้าจับ นับวันที่
ครบหนึ่งปี กำหนด เขตโทษฐาน
ฟ้ามืดดำ ค่ำหนอ ทรมาน
คืนคืบคลาน แจ้งตา ช้าเหลือทน
รับ.ประทาน กรานฟ้า เมตตาไพร่
เดือนหน้าได้ อิสระ จะทราบผล
สิงหาพรรษ บรรจบ ครบพระชนม์
เพียงบัดดล พ้นประตู รีบกู่ไป
ปกปิดความ ยามจาก มิอยากเอ่ย
เกรงเปิดเผย ปุ๊บปั๊บ ฤๅรับไหว
เรากลืนกล้ำ น้ำตา มาเท่าไร
ขออภัย ไกลน้อง อยู่...ห้องกรง...
รพีกาญจน์ 59
กลับมาจาก ข้างนอก คนบอกข่าว
ทุกเรื่องราว รู้หมด จดหมายส่ง
มีสาส์นจาก พิพากษา พาโทษลง
ทรุดกายปลง อนิจจา "ป๋ารพีฯ"
ไยมิบอก เนือความ ตามที่เห็น
มารับเป็น แพะได้ ไม่หน่ายหนี
สาวคนนั้น เป็นขวัญ-ใจละซี
"พี่รพีฯ" ยอมรับผิด ติดตาราง
สาวขโมย ของใช้ ในเซเว่น
คนเขาเห็น เผ่นจี๋ หนีขาถ่าง
ไล่เกือบทัน ดันให้พี่ นี้ไม่วาง
รับสมอ้าง เสียด้วย ซวยไปเลย
"ดิน"อยู่หลัง เฝ้ารอ จนท้อจิต
ไยพี่ทิด หลงสาว มิกล่าวเผย
คอยปกป้อง สาวสม ขอชมเชย
จึงมิเปรย ให้"ดิน"รู้ ดู !พี่ทำ
ทุกเรื่องราว รู้หมด จดหมายส่ง
มีสาส์นจาก พิพากษา พาโทษลง
ทรุดกายปลง อนิจจา "ป๋ารพีฯ"
ไยมิบอก เนือความ ตามที่เห็น
มารับเป็น แพะได้ ไม่หน่ายหนี
สาวคนนั้น เป็นขวัญ-ใจละซี
"พี่รพีฯ" ยอมรับผิด ติดตาราง
สาวขโมย ของใช้ ในเซเว่น
คนเขาเห็น เผ่นจี๋ หนีขาถ่าง
ไล่เกือบทัน ดันให้พี่ นี้ไม่วาง
รับสมอ้าง เสียด้วย ซวยไปเลย
"ดิน"อยู่หลัง เฝ้ารอ จนท้อจิต
ไยพี่ทิด หลงสาว มิกล่าวเผย
คอยปกป้อง สาวสม ขอชมเชย
จึงมิเปรย ให้"ดิน"รู้ ดู !พี่ทำ
มาแล้วค่ะ! ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ 
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
