รอแรมร้างร่างไร้ไร้เงาคุ้น
รอเจือจุนละมุนรักมาถักเสริม
รอแล้วรอเล่าเร้ารอเดิม
รอจนเริ่มลืมหลงพะวงรอ
ประตูห้องหัวใจไม่เคยปิด
เพียงสักนิดคิดเคียงเมียงมองหนอ
รอได้นานกว่ากาลกี่ผ่านรอ
จะขอ รอคนที่เธอรอ จากไป…
ก้าวแรกฯ...
คนที่ฉัน เฝ้ารอ เขาขอจาก
เขามาฝาก รอยร้าว เศร้าหวั่นไหว
บัดนี้ทด ท้อแท้ เป็นแผลใจ
มีบ้างใคร เล่าหนอ พอเยียวยา
จะเป็นเธอ ได้ไหม คนไกลถิ่น
"ละอองดิน" คนนี้ ที่ใจปร่า
นึกสงสาร ปรานี นี้สักครา
หากเมตตา มาเป็นยา รักษาใจ
เขามาฝาก รอยร้าว เศร้าหวั่นไหว
บัดนี้ทด ท้อแท้ เป็นแผลใจ
มีบ้างใคร เล่าหนอ พอเยียวยา
จะเป็นเธอ ได้ไหม คนไกลถิ่น
"ละอองดิน" คนนี้ ที่ใจปร่า
นึกสงสาร ปรานี นี้สักครา
หากเมตตา มาเป็นยา รักษาใจ
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
