หรือทว่า...คนเดียวกัน บรรลัยเรา
- ละอองดิน -
หากรวบรวม ดวงจิต ที่คิดถึง
เจ็ดเดือนครึ่ง กองเห็น เช่นภูเขา
ตราบวันนี้ มิสร่าง ลงบางเบา
กลับร้อนเร่า ทุกที ทวีคูณ
พี่ก็รู้ น้องภักดิ์ คงรักมั่น
ยิ่งนานวัน มิเอือม เสื่อมสิ้นสูญ
ยังคอยรอ ต่อไป ใจอาดูร
เพิ่มพอกพูน ยามอยู่ ผู้เดียวดาย
ครุกรรม จำเป็น ต้องเร้นห่าง
อาจเคยสร้าง แต่หน วนเวียนว่าย
ย้อนชำระ สะสาง คร่าร่างกาย
หลุดลอยหาย งวยงง ทั้งวงการ
ตื่นทุกเช้า เฝ้าจับ นับวันที่
ครบหนึ่งปี กำหนด เขตโทษฐาน
ฟ้ามืดดำ ค่ำหนอ ทรมาน
คืนคืบคลาน แจ้งตา ช้าเหลือทน
รับ.ประทาน กรานฟ้า เมตตาไพร่
เดือนหน้าได้ อิสระ จะทราบผล
สิงหาพรรษ บรรจบ ครบพระชนม์
เพียงบัดดล พ้นประตู รีบกู่ไป
ปกปิดความ ยามจาก มิอยากเอ่ย
เกรงเปิดเผย ปุ๊บปั๊บ ฤๅรับไหว
เรากลืนกล้ำ น้ำตา มาเท่าไร
ขออภัย ไกลน้อง อยู่...ห้องกรง...
รพีกาญจน์ 59
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
