อิสระ เสรี ไม่มีรัก
อยู่บนหลัก คานทอง ปองสับสน
ไม่มีคู่ อยู่เดี่ยว เปลี่ยวกมล
ไร้ชายจน ทนอยู่ สู้เรื่อยมา
จะหน้าร้อน นอนรอ ท้อยิ่งนัก
หาคนรัก ไม่มี หลบหนีหน้า
หลงรักเขา เขาไม่สน จนปัญญา
อนิจจา พาให้ ใจโศกตรม
เข้าหน้าฝน ทนท้อ ห่อเหี่ยวจิต
หวังจะคิด ชิดเชย เลยขื่นขม
เศร้าเหลือแสน แม้นมาด ขาดคนชม
ก็ขอก้ม หน้ารับ กับชะตา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
