แม้นว่าคู่ กันแล้ว ไม่แคล้วคลาด
ทั้งแสนชาติ ขอรักไป ไม่ห่างเหิน
อธิฐาน ทุกครั้ง ตั้งใจเกิน
ขอร่วมเดิน เคียงข้าง อย่าร้างตรม
เพราะรักมาก จากใจ ไม่บิดพริ้ว
ฤทัยหวิว ไหวหวั่น พลันขื่นขม
เสียแรงรัก มานาน พานระทม
ถ้าไม่สม ในรัก จักขอตาย
ในชาตินี้มีกรรมต้องจำจาก
พี่พลัดพรากจากถิ่นไปน่าใจหาย
ต้องแรมร้างห่างขาดไม่คลาดคลาย
สุดเสียดายด้วยความแค้นแสนร้าวราน
สองสามปีมิได้มีโอกาสกลับ
เหมือนลาลับเนื้อเย็นไปเป็นทหาร
ชายแดนใต้แสนลำบากจากมานาน
แม่ตาหวานเข้าวิวาห์มาสองปี
ข่าวน้องมีคู่เคียงอยู่เชียงใหม่
พี่ดีใจกับขวัญตาได้มหาเศรษฐี
สวนลำไยหลายร้อยไร่คนมั่งมี
จงโชคดีอย่าพบกันจนวันตาย
ริน ดอนบูรพา
๒๕ ก.ค. ๕๕
พี่พลัดพรากจากถิ่นไปน่าใจหาย
ต้องแรมร้างห่างขาดไม่คลาดคลาย
สุดเสียดายด้วยความแค้นแสนร้าวราน
สองสามปีมิได้มีโอกาสกลับ
เหมือนลาลับเนื้อเย็นไปเป็นทหาร
ชายแดนใต้แสนลำบากจากมานาน
แม่ตาหวานเข้าวิวาห์มาสองปี
ข่าวน้องมีคู่เคียงอยู่เชียงใหม่
พี่ดีใจกับขวัญตาได้มหาเศรษฐี
สวนลำไยหลายร้อยไร่คนมั่งมี
จงโชคดีอย่าพบกันจนวันตาย
ริน ดอนบูรพา
๒๕ ก.ค. ๕๕