~ปลายฝัน อันอบอุ่น~
ฉันพลีร่าง กลางโลก อันโศกเศร้า
ฉันโง่เขลา เหนื่อยล้า คว้าความหวัง
ฉันหิวโหย โรยแรง แล้งพลัง
ฉันพลาดพลั้ง อ่อนไหว ไร้ศรัทธา
ฉันย่ำเหยียบ เทียบตน เช่นคนชั่ว
ฉันน้อมตัว หัวเตี้ย เลียลูบขา
ฉันฉีกกฎ คดขม ข่มบีฑา
ฉันฉุดคร่า ล่าเข่น สู่เส้นชัย
ฉันล้างผลาญ หาญห่าม จนทรามเสื่อม
ฉันคอยเอื้อม เงื้อมสรรพ ดับความใคร่
ฉันตาบอด หูดับ เล่นกับไฟ
ฉันมอดไหม้ ใต้แรง แห่งมายา
ฉันรู้ตัว ชั่ว,ร้าย เมื่อสายนัก
ฉันเสียหลัก เสื่อมศรี หนีปัญหา
ฉันยากพร้อม ยอมรับ กับชะตา
ฉันชี้ฟ้า ด่าดิน หมิ่นเทพพรหม
ฉันปิดหู ปิดตา ตีหน้าเซ่อ
ฉันเลยเจอ บทเรียน เฆี่ยนสาสม
ฉันมองจิต ติดพัน อันโสมม
ฉันเห็นปม ผูกมัด รัดตัวตน
เหลือเพียงฉัน คือคน บันดลจิต
ฉันลิขิต แนวทาง วางเหตุผล
ฉันคือเทพ และมาร ที่ดาลดล
ฉันแค่คน หลงจิต ผู้ผิดไป
ใครหรือรู้ ดี,ร้าย ทำนายทุกข์
ฉันมิรู้ ว่าสุขแท้ เพียงแค่ไหน
ฉันรู้เพียง เสียงมาร ขานคับใจ
ฉันต้องได้ ต้องเด่น เช่นเขาคุณ
ฉันคือแสง ดวงน้อย คอยความหมาย
ฉันเกิดแก่ เจ็บตาย ว่ายเวียนหมุน
ฉันรอจิต คิดเค้ำ นำเป็นบุญ
ฉันรออุ่น ไอรัก ชักชี้ทาง
ฉันเพียงฉาก สุขโศก บนโลกน้อย
ฉันเพียงคอย ภาพฝัน อันกระจ่าง
ฉันคือใจ ดวงหนึ่ง ซึ่งบอบบาง
ฉันคือร่าง ร่างหนึ่ง ซึ่งอ่อนแอ
หากคุณคือ ผู้ซึ้ง ผู้ถึงฝัน
หากคุณคือ สัมพันธ์ อันเที่ยงแท้
หากคุณเป็น ดั่งเพื่อน ไม่เชือนแช
ขอจงแผ่ ไยเยื่อ เอื้อถึงกัน
เราก้าวเดิน เคียงสู้ สู่จุดหมาย
แต่เสียดาย ท้ายสุด ต้องหยุดฝัน
เพราะเราคอย ยื้อแย่ง แบ่งสัมพันธ์
เพราะแข่งขัน บั่นค่า น่าเสียดาย
หากคุณลอง มองดู ผู้อ่อนล้า
แล้วจงคว้า มือฉุด สู่จุดหมาย
เพราะเราคือ นักสู้ ลูกผู้ชาย
ผู้ผึ่งผาย กลางฝัน อันงดงาม
บอม ซอง ดุ๊ก
ฉันเกิดมาด้วยตัวเปล่า ใยเล้าหลือ
ฉันก็คือตัวตน ที่คนถาม
ฉันแปลกแยกความคิด ยากติดตาม
ฉันเฝ้าถามตัวเองอยู่ เป็นผู้ใด
ฉันมองโลกบางครั้ง ยังโศกเศร้า
ฉันมองเราว่าตอนนี้ อยู่ที่ไหน
ฉันมองหาความสัมพันธ์ ฉันกับใคร
ฉันมองไปก็หาไม่ เจอใครเลย
ฉันเฝ้าคิดว่าชีวิต ใครก่อเกิด
ฉันเฝ้าเปิดหัวใจ ใครเฉลย
ฉันเฝ้าตรองลองดู เหมือนรู้เคย
ฉันเฝ้าเผยแต่หาไม่ มีใครฟัง
ฉันหวลคิดมีอดีต อยู่ที่ไหน
ฉันหวลใจมองหวาด อย่างวาดหวัง
ฉันหวลถึงครั้งหนึ่ง ซึ่งภินท์พัง
ฉันหวลครั้งมีสองเรา เคยเคล้าเคียง
ฉันจะอยู่กับเวลา คราพลาดหวัง
ฉันจะฟังดวงจิต หากคิดเถียง
ฉันจะพร้อมกับชีวิต คิดพอเพียง
ฉันจะไม่เอนเอียง เพื่อสิ่งใด
ฉันจึงมาคร่ำครวญ อยู่ที่นี่
ฉันจึงรี่มาหา แม้คราไหน
ฉันจึงพร่ำบทกลอน อ้อนความใน
เผื่อว่าใคร ผ่านมา ได้อ่านมัน
bluesky
ฉันก็คือตัวตน ที่คนถาม
ฉันแปลกแยกความคิด ยากติดตาม
ฉันเฝ้าถามตัวเองอยู่ เป็นผู้ใด
ฉันมองโลกบางครั้ง ยังโศกเศร้า
ฉันมองเราว่าตอนนี้ อยู่ที่ไหน
ฉันมองหาความสัมพันธ์ ฉันกับใคร
ฉันมองไปก็หาไม่ เจอใครเลย
ฉันเฝ้าคิดว่าชีวิต ใครก่อเกิด
ฉันเฝ้าเปิดหัวใจ ใครเฉลย
ฉันเฝ้าตรองลองดู เหมือนรู้เคย
ฉันเฝ้าเผยแต่หาไม่ มีใครฟัง
ฉันหวลคิดมีอดีต อยู่ที่ไหน
ฉันหวลใจมองหวาด อย่างวาดหวัง
ฉันหวลถึงครั้งหนึ่ง ซึ่งภินท์พัง
ฉันหวลครั้งมีสองเรา เคยเคล้าเคียง
ฉันจะอยู่กับเวลา คราพลาดหวัง
ฉันจะฟังดวงจิต หากคิดเถียง
ฉันจะพร้อมกับชีวิต คิดพอเพียง
ฉันจะไม่เอนเอียง เพื่อสิ่งใด
ฉันจึงมาคร่ำครวญ อยู่ที่นี่
ฉันจึงรี่มาหา แม้คราไหน
ฉันจึงพร่ำบทกลอน อ้อนความใน
เผื่อว่าใคร ผ่านมา ได้อ่านมัน
bluesky
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
