[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panthong.kh]

ความรักของสองเราเมื่อเก่าก่อน   
เคยอาทรผูกพันสุขหรรษา               
เฝ้าอิงแอบแนบซบมองสบตา           
ซึ้งอุราหวานฉ่ำความสัมพันธ์
           
เดินเกี่ยวก้อยคอยเรียงยืนเคียงข้าง   
บนเส้นทางก้าวไปมิไหวหวั่น           
ทุกทิวาราตรีเรามีกัน                           
รักคงมั่นหวานซึ้งตรึงหทัย   
             
เฝ้าพร่ำพรอดออดอ้อนหนุนนอนตัก
เอื้อนเอ่ยรักคืนดาวพร่างพราวใส     
ตาประสานหวานฉ่ำย้ำความนัย     
อวลอุ่นไอความรักสลักจินต์ 
       
ช่วงเวลาชื่นใจไฉนสั้น
ต้องมีอันเหินห่างจางจบสิ้น
ไกลพลัดพรากจากลาน้ำตาริน
รักพังภินท์สลายกลายผันแปร

แสนปวดร้าวหนาวเหน็บเจ็บสับสน
ดวงกมลเหมือนมีดกรีดเป็นแผล
ทุกวันคืนกลืนกล้ำช้ำดวงแด
เหลือเพียงแค่ภาพเก่าเฝ้าอาวรณ์
 
 สายน้ำไหลไม่ทวนคืนหวนกลับ
วันเวลาล่วงลับมิกลับถอน
 รักวันวานผ่านหายเลือนคลายคลอน
หลายฝนร้อนเลยลับมิกลับคืน

รัตติกาลมองดาวพร่างพราวฟ้า
สุดเหว่ว้าอาลัยตรมใจฝืน
ภาพอดีตกรีดย้ำเตือนกล้ำกลืน
เคยชิดชื่นครานั้นฉันและเธอ

 ความรักของสองเราครั้งเก่าก่อน
ยังตามหลอนอุรามาเสมอ
ณ มุมเก่าเราพบเคยคบเจอ
ต้องพลั้งเผลอคะนึงถึงร่ำไป

ความรักเรา ครั้งก่อน ไม่ย้อนกลับ
เหมือนสายน้ำ ไหลลับ กลับไม่ไหว
แต่สายบัว ตัดเยื่อ ยังเหลือใย
สายสวาท ตัดอย่างไร ไม่เหลือรัก

คงเป็นเวร เป็นกรรม หนุนนำเนื่อง
จึงขุ่นเคือง เรื่องราว ฉาวเสียหนัก
แม้สองเรา จะพนอ ยังท้อนัก
จำใจหัก รักร้าว ทุกคราวไป

ถ้าชาติหน้า มีจริง หญิงตามติด
จะพิชิต รักมั่น วันสดใส
ขอเคียงคู่ สู่สม ภิรมย์ใจ
เกิดชาติใหม่ เราสอง ปองนิรันดร์