ยากจะหาใครสักคนดลใจได้
สร้างพลังที่ยิ่งใหญ่ให้แก่ฉัน
เพราะชีวิตที่ใช้ไปวันวัน
ไร้แก่นสารต่อกันทั้งฉันเธอ
อยากต้องศรตรงใจได้ความรัก
ให้ประจักษ์รู้แจ้งแรงเสนอ
ว่าเป็นใครที่ใจฉันอยากเจอ
ที่เพ้อแฝงด้วยแรงบันดาลใจ
จะทุ่มเททุกสิ่งที่มิ่งหมาย
ขจรจายร่วมสุขดับทุกข์ขัย
จะภักดีต่อเธอเหนืออื่นใด
จะมีไหม?ใครคนนั้น ที่ฉันครวญ
อยากรู้ซึ้งถึงก้นบึ้งคนึงหา
เรียกศรัทธาในรักประจักษ์หวล
เจอมากรักแหนงหน่ายเหมือนใส่ตรวน
รักจึงควรมีแค่หนึ่งให้ซึ้งกัน
อยากรู้จักรักแท้จริงที่ยิ่งใหญ่
เพื่อจะไปเสริมต่อก่อความฝัน
ผลักชีวิตคิดไกลใกล้ตะวัน
อันเฉิดฉันฉายแววสู่แก้วตา
เพราะเวลาเหลือน้อยให้พลอยหยุด
จะสิ้นสุดตรงตระแกรงไฟแดงหนา
ก็จะเหลือเพียงเถ้าเขานำพา
โปรยลงในคงคา หายั่งยืน
bluesky
หากแม้นมี ดวงใจ ดังใฝ่หา
ปรารถนา คงมิไกล ให้จำฝืน
แรงบันดาล รักฉ่ำ มิกล้ำกลืน
ได้รับรื่น ชื่นสม ภิรมย์ใจ
กลัวแต่เพียง ใจชายจะหน่ายหนี
ด้วยมากมี ที่ปอง ให้ผ่องใส
หลายนารี พลีรัก ปักหทัย
จนยากจะ เลือกใคร คนไหนดี
อยากจะเป็น หนึ่งแรง ไว้แบ่งช่วย
แต่ต่างด้วย น้อยค่า สง่าศรี
คงมิใช่ ที่หมาย ชายพึงมี
ฉันแค่เศษ ธุลี ที่ล่องลอย
คงทำได้แค่เพียงเมียงมองผ่าน
เก็บดวงมาน ซ่อนซม ระทมหงอย
ไม่มีสิทธ์ คิดฝัน ถึงวันคอย
วาสนามีน้อย...จำถอยไกล....
“สุนันยา”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
