ปีกลายนอนหลับฝัน….ใครในนั้นส่งสาส์นถึง
เนื้อความบอกสุดซึ้ง…..ว่า “ต่อไปในภายหน้า
เจ้าจะเป็นนักกลอน……เล่นอักษรได้หรรษา
ผู้คนจะเฮฮา…………….ติดตามอ่านทุกงานกลอน
ไม่ว่าเขียนที่ไหน……….คนจะไปโผล่สลอน
ขอลายเซ็นวิงวอน………ถ่ายรูปอยู่เคียงคู่กัน
จะมีชื่อเสียงยิ่ง………….ใครก็วิ่งมารับขวัญ
จงเล่นมุกทุกวัน…………อย่าคิดหมายทำร้ายใคร
กลอนเจ้าแต่งเยอะมาก..อ่านแล้วอยากบันทึกไว้
เพื่อที่คราวต่อไป……….จะย้อนอ่านผลงานงาม
จะได้หัวเราะลั่น……….แล้วแบ่งปันมุกล้นหลาม
ยิ้มสุขอยู่ทุกยาม…………บ่มีบึ้งโกรธขึ้งกัน”
ตีห้ากว่าจึงตื่น…………..นึกถึงคืนที่เราฝัน
กลอนเราคงเข้าขั้น…….ผียังชมคารมดี
จึงเข้าบ้านกลอนไทย….เล่นมุกไวใส่คำศรี
บันทึกลงเกือบปี……….บ่มีใครขำให้เลย!ฯ
อริญชย์
๒๔/๗/๒๕๕๕
ปล.กลอนข้างบน มีใครปล่อยมุกอะไรมั่ง จำมุกตัวเองได้ไหมเอ่ย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
